Sarąg Wielki
53°32′00″N 20°29′51″E/53,533333 20,497500
| |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Region | |
| Wysokość lustra |
126,4 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
12,2 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Długość linii brzegowej |
1600 m |
| Objętość |
595,0 tys. m³ |
Położenie na mapie gminy Olsztynek  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego  | |
| 53°32′00″N 20°29′51″E/53,533333 20,497500
| |
Sarąg Wielki – jezioro w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek[1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Według regionalizacji fizycznogeograficznej Polski jezioro leży na Równinie Olsztynka[2], natomiast według regionalizacji przyrodniczo-leśnej – w mezoregionie Puszcz Mazurskich[3], w dorzeczu Łyna–Pregoła. Z jeziora na północnym zachodzie wypływa mały ciek, kierując wody do jeziora Sarąg Mały. W pobliżu zachodniego brzegu znajduje się wieś Kurki[4].
Brzegi są wysokie i strome, porośnięte lasami, w części zachodniej niskie i płaskie, otoczone łąkami. Dno jest muliste, a ławica przybrzeżna piaszczysta[4].
Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego rzeki Łyna – nr 2[5].
Morfometria[edytuj | edytuj kod]
Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 12,2 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 4,9 m, a maksymalna – 13,4 m. Objętość jeziora wynosi 595,0 tys. m³[2]. Maksymalna długość jeziora to 650 m, a szerokość 350 m. Długość linii brzegowej wynosi 1600 m[4].
Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 według Państwowego Układu Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 11,0 ha. Lustro wody znajduje się na wysokości 126,4 m n.p.m.[2]
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W skład pogłowia występujących ryb wchodzą m.in. leszcz, sandacz i szczupak. Wśród roślinności przybrzeżnej dominuje trzcina i pałka[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 305, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ a b c Adam Choiński, Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 389, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726.
- ↑ Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
- ↑ a b c d Jerzy Waluga, Henryk Chmielewski, Jeziora okolic Olsztyna, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1996 (Przewodniki wędkarskie; 1), ISBN 83-904225-6-5, OCLC 749850807.
- ↑ Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie: Obwieszczenie nr 3/2016 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 30 września 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących. edziennik.mazowieckie.pl, 30 września 2016. [dostęp 2020-01-18].